La manifestación fascista en A Coruña ratifica la necesidad de la unidad de acción de los comunistas [ESP/GAL]

image_pdfimage_print

El pasado 23 de mayo se celebraban en diferentes puntos del Estado español varias manifestaciones automovilísticas convocadas por VOX protestando contra la gestión del gobierno de coalición dentro de la estrategia que tiene la burguesía a nivel estatal y mundial: el decantamiento hacia el fascismo abierto y descarado, todo ello debido a la cada vez más profunda crisis del capitalismo, que solamente tiene la salida de la reacción. En A Coruña se celebró una de esas manifestaciones, con lo que a modo de réplica se confeccionó una contra-manifestación antifascista. Como es lógico, los camaradas de nuestro Partido acudimos a esta última.

Desde hace algún tiempo, llevamos observando en las convocatorias antifascistas una desorganización desmesurada. Hablamos de casos en los que se gritan consignas contradictorias, los organizadores de las manifestaciones llegan tarde a sus propias convocatorias, se improvisan determinadas acciones, etcétera. A fin de cuentas, un grado de dispersión que realmente distancia el movimiento antifascista actual del mismo movimiento ocurrido en el siglo XX, donde la organización y la coherencia estaban, sobre todo, por encima de las decisiones individualistas o grupusculares. Y esto no es casual, porque si algo caracteriza al siglo pasado es la imprescindible presencia y dirección de los comunistas en el antifascismo, sin la que no hubiese sido posible derrotar al nazismo.

Así, el pasado sábado 23 de mayo pudimos comprobar lo que para nosotros fue el culmen de la desorganización. Principalmente porque el lugar de la manifestación no estaba definido. Es decir, que en la convocatoria se hacía alusión al recorrido general por donde los vehículos iban a circular, pero no un punto de encuentro de manifestantes, lo que llevó a identificaciones de camaradas y otros antifascistas y la indefensión absoluta ante las Fuerzas y Cuerpos de Seguridad del Estado (FCSE). De esta forma, el repliegue de la réplica antifascista fue prácticamente inmediata por la absoluta debilidad del movimiento.

Así, nuestro deber como defensores del socialismo científico es preguntarnos si la forma que el antifascismo tiene de actuar es la adecuada. En primer lugar, nos basamos en percepciones propias, puesto que muchas veces la sensación que tenemos es que muchos actos antifascistas van al rebufo de la actualidad y tienen poca intención de concienciar al pueblo.

En segundo término, pensamos que la forma descontrolada de actuar descrita a lo largo de todo este comunicado lo único que consigue es:

  • Minar la moral de los camaradas comprometidos con la superación del sistema capitalista.
  • Alejar a las personas que se identifican con el progresismo de la organización popular.

Si las formas que tenemos de organizarnos tienen como objetivo la exacerbación del individualismo y la autocomplacencia, jamás conseguiremos que este mundo cambie de base.

La clase obrera hoy es débil como consecuencia de su desvertebración y su desideologización  – en el que el oportunismo ha jugado un papel destacado – y no es casualidad que coincida esto con el descenso de la influencia del marxismo-leninismo en las filas del proletariado. De aquí se desprende que la presencia de los comunistas es completamente imprescindible en los futuros órganos de gobierno popular y el movimiento obrero y, por tanto, la iniciativa de la unión de los comunistas un pilar fundamental para cohesionar a la clase obrera, fortalecerla organizativa e ideológicamente, y dirigirla para el cumplimiento de su misión histórica: Derrocar al capitalismo y construir el socialismo.

Por ello es necesario el Frente Único del Pueblo, por ello son necesarias las asambleas populares. Y no como entes paralelos a la población, sino como órganos de poder de la clase obrera donde confluyan todas las luchas de la clase obrera y se conviertan en una única lucha de clases del proletariado contra la burguesía y su Estado. Sin duda, en el Frente Único del Pueblo, los comunistas debemos jugar nuestro papel de vanguardia, constituirnos en el cemento que una las diferentes luchas de los distintos sectores de la clase obrera y mostrar a ésta su condición de ser el único sujeto transformador revolucionario haciendo que esta actúe en libertad, esto es, que sea consciente de su realidad, de las leyes que rigen el mundo y de la necesidad que nuestra clase tiene de acabar con el capitalismo e imponer el socialismo.

 

¡Por la unión de los comunistas!

¡Por el Frente Único del Pueblo!

¡Socialismo o Barbarie!

1 de junio de 2020

COMITÉ PROVINCIAL DEL PARTIDO COMUNISTA OBRERO ESPAÑOL (P.C.O.E.) EN A CORUÑA

 

 

A manifestación fascista na Coruña ratifica a necesidade da unidade de acción dos comunistas

 

O pasado 23 de maio celebráronse en diferentes puntos do Estado español varias manifestacións automobilísticas convocadas por VOX protestando contra a xestión do goberno de coalición dentro da estratexia que ten a burguesía a nivel estatal e mundial: o decantamento cara o fascismo aberto e descarado, todo iso debido á cada vez máis profunda crise do capitalismo, que soamente ten a saída da reacción. En A Coruña celebrouse unha desas manifestacións, co que a modo de réplica confeccionouse unha contra-manifestación antifascista. Como é lóxico, os camaradas do noso Partido acudimos a esta última.

Dende hai algún tempo, levamos observando nas convocatorias antifascistas unha desorganización desmesurada. Falamos de casos nos que se berran consignas contraditorias, os organizadores das manifestacións chegan tarde ás súas propias convocatorias, improvísanse determinadas accións, etcétera. A fin de contas, un grado de dispersión que realmente distancia o movemento antifascista actual do mesmo movemento ocorrido no século XX, onde a organización e a coherencia estaban, sobre todo, por riba das decisións individualistas ou grupusculares. E isto non é casual, porque se algo caracteriza ao século pasado é a imprescindible presenza e dirección dos comunistas no antifascismo, sen a que non houbera sido posible derrotar ao nazismo.

Así, o pasado sábado 23 de maio puidemos comprobar o que para nós foi a cúspide da desorganización. Principalmente porque o lugar da manifestación non estaba definido. É dicir, que na convocatoria facíase alusión ao percorrido xeral por onde os vehículos ían circular, pero non un punto de encontro de manifestantes, o que levou á identificacións de camaradas e outros antifascistas e a indefensión absoluta ante as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado (FSCE). Desta forma, o repregamento da réplica antifascista foi practicamente inmediata pola absoluta debilidade do movemento.

Así, o noso deber como defensores do socialismo científico é preguntarnos se a forma que o antifascismo ten de actuar é a adecuada. En primeiro lugar, baseámonos en percepcións propias, posto que moitas veces a sensación que temos é que moitos actos antifascistas van ao rebufo da actualidade e teñen pouca intención de concienciar ao pobo.

En segundo termo, pensamos que a forma de actuar descrita ao longo de todo este comunicado o único que consegue é:

1)  Minar a moral dos camaradas comprometidos coa superación do sistema capitalista.

2)  Afastar ás persoas que se identifican co progresismo da organización popular.

Se as formas que temos de organizarnos teñen como obxectivo a exacerbación do individualismo e a compracencia, xamais conseguiremos que este mundo mude de base.

A clase obreira hoxe é débil como consecuencia da súa desvertebración e a súa desideoloxización – no que o oportunismo xogou un papel destacado – e non é casualidade que coincida có descenso da influencia do marxismo-leninismo nas filas do proletariado. De aquí despréndese que a presenza dos comunistas é completamente imprescindible nos futuros órganos de goberno popular e o movemento obreiro e, polo tanto, a iniciativa da unión dos comunistas un piar fundamental para xuntar á clase obreira, fortalecela organizativa e ideoloxicamente, e dirixila para o cumprimento da súa misión histórica: Derrocar ao capitalismo e construír o socialismo.

Por iso é necesaria a Fronte  Única do Pobo, por iso son necesarias as asembleas populares. E non como entes paralelos á poboación, senón coma órganos de poder da clase obreira onde conflúan todas as loitas da case obreira e se convertan nunha única loita de clases do proletariado contra a  burguesía e o seu Estado. Sen dúbida, na Fronte Única do Pobo, os comunistas debemos xogar o noso papel de vangarda, constituírnos no cemento que una as diferentes loitas dos distintos sectores da clase obreira e mostrar a esta a súa condición de ser o único suxeito transformador, revolucionario facendo que esta actúe en liberdade, isto é, que sexa consciente da súa realidade, das leis que rexen o mundo e da necesidade que a nosa clase ten de rematar có capitalismo e impoñer o socialismo.

 

Pola unión dos comunistas!

Pola Fronte Única do Pobo!

Socialismo ou Barbarie!

 

1 de xuño de 2020

COMITÉ PROVINCIAL DO PARTIDO COMUNISTA OBRERO ESPAÑOL (P.C.O.E.) NA CORUÑA

Deja una respuesta

Your email address will not be published. Required fields are marked *